Pytania i wątpliwości napisz do nas

Na co powinni się przygotować przyszli rodzice?

Autor: psycholog Anna Ćwiklińska- Zaborowicz

Okres początku macierzyństwa i ojcowstwa jest czasem szczególnym dla każdych rodziców. Z jednej strony radość i duma, z drugiej zmęczenie, obawy o przyszłość malucha. Poniższy tekst pokazuje rodzicielstwo poprzez przytomne spojrzenie. Można w nim przeczytać o tym, że:

• rodzicielstwo bywa trudne
• dziecko wywołuje wiele pozytywnych zmian w swoich rodzicach
• małżeństwo jest ciężką pracą
• dlaczego po porodzie mamie jest ciężko
• jak bardzo ważne dla żony jest wsparcie męża
• zadowoleni małżonkowie są zadowolonymi rodzicami

Rodzicielstwo bywa trudne. Obok szczęścia, jakie niewątpliwie niesie ze sobą przyjście potomka na świat, mogą również pojawiać się łzy. Kiedy przyszli rodzice oczekują narodzin pierwszego dziecka, snują poważne plany dotyczące zarówno jego przyszłości, jak i przyszłości ich samych, jako rodziców. Okres kilku tygodni po porodzie powinien zweryfikować wszystkie plany i oczekiwania związane z nową rzeczywistością. Jest to czas, kiedy następuje budzenie się wraz z dzieckiem do nowego życia i konieczne jest przystosowanie się do nowych ról. Zadanie jest dość trudne, ponieważ młodzi rodzice wchodzą w to nowe życie z całym bagażem doświadczeń: z rolą siebie, jako odrębnej jednostki (ze swoimi kompleksami, przekonaniami na swój własny temat, ze swoją niską lub wysoką samooceną), z rolą współmałżonka (z przekonaniami dotyczącymi tego, jaka jest rola kobiety i mężczyzny w rodzinie, z doświadczeniami małżeńskimi sprzed narodzin dziecka) oraz z rolą dziecka (każdy z nas ma własne doświadczenia wyniesione z dzieciństwa i na ich podstawie kształtuje w pewnym stopniu swoje strategie wychowawcze). Po porodzie nowi rodzice muszą pogodzić w samych sobie te wszystkie rodzinne role oraz dopasować się wzajemnie do stworzenia kolejnej - roli rodzica.

Gdy dziecko pojawia się na świecie, wywołuje wiele pozytywnych zmian w swoich rodzicach. Dzieci wnoszą do życia rodziców ogromny ładunek energii i nadziei na wspaniałą przyszłość całej rodziny. Jeśli rodzice świadomie decydują się na ciążę, są gotowi emocjonalnie do przyjścia dziecka na świat oraz poukładali wszystkie swoje małżeńskie sprawy, przystosowanie się do nowych ról powinno nastąpić w miarę szybko i „bezboleśnie”. Problem zaczyna się jednak w sytuacji, gdy jedno ze współmałżonków jeszcze nie jest gotowe do przyjęcia na siebie obowiązków rodzica, nie ma wsparcia partnera, ciąża nie była planowana i teraz nie jest chciana lub dziecko ma być lekarstwem na nieudany związek rodziców. W tych przypadkach kryzys w małżeństwie jest bardziej prawdopodobny i mniejsze są też szanse na szybkie poradzenie sobie z problemem i odnalezienie się w nowej rzeczywistości.

Nie ulega wątpliwości, że małżeństwo jest ciężką pracą. Prawie codziennie trzeba dyplomatycznie zażegnywać spory, toczyć małe walki i wielkie bitwy, iść na kompromisy i zmieniać się wspólnie z partnerem. Jednak ta praca daje owoce. Im więcej wysiłku wkładamy w pielęgnowanie związku, tym piękniejsze będą plony. Ta zasada jest aktualna zawsze, przez całe małżeństwo, a nie tylko na jego początku. Wbrew pozorom, właśnie na początku życia rodziny jest najwięcej kryzysów. To naturalne, że młodzi ludzie żyjący samotnie przez ponad dwadzieścia lat ( a może i więcej) muszą zmienić bardzo wiele ze swoich przyzwyczajeń i przystosować się do życia we dwoje. Potem przychodzi właśnie ten okres, kiedy dwoje ludzi musi się dostosować do wymagającego trzeciego człowieka i poświęcić naprawdę wiele, żeby ten nowy członek rodziny mógł się spokojnie rozwijać. W niektórych rodzinach cały ten okres jest skrócony i trwa zaledwie kilka miesięcy (jeśli powodem podjęcia decyzji o ślubie była ciąża), więc zrozumiałym jest fakt, że może to być okres bardzo burzliwy i emocjonujący.

Początkowy etap rodzicielstwa jest trudny również dlatego, że ciąża i poród wywołują również zmiany w samej kobiecie. Ma to związek ze zmianami hormonalnymi po porodzie i koniecznością dojścia organizmu do ponownej równowagi. Kobieta ma prawo czuć się wtedy źle, mieć chwiejny nastrój, być płaczliwą. Mogą pojawić się zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji uwagi, lęki i negatywne myśli na swój temat. Jest to tzw. baby blues, czyli "depresja trzeciego dnia". Stan ten jest całkowicie naturalny, chociaż bardzo nieprzyjemny. Zazwyczaj wszystkie objawy znikają same po kilku dniach. Wydaje się, że po tak intensywnym wysiłku, jakim jest poród, organizm musi w jakiś sposób dać sygnał, że jest mu ciężko przystosowywać się do nowych warunków. Dlatego w połogu bardzo istotną rolę odgrywa wypoczynek, sen, odpowiednie odżywianie się oraz wysiłek fizyczny (dostosowany do aktualnego stanu i możliwości młodej mamy).

Oprócz tego (bez względu na to, czy kobieta cierpi na baby blues, czy nie) ważne jest wsparcie i zrozumienie ze strony najbliższych osób, głównie męża. Mąż ma za zadanie wysłuchać żonę, namawiać do odpoczynku, pozwolić jej zadbać o siebie i przytulać kilkadziesiąt razy dziennie!!! Bliskość fizyczna (przytulanie, pocałunki, trzymanie za rękę) pomaga nawiązywać kontakt emocjonalny i budować poczucie bezpieczeństwa. A poza tym jest to bardzo przyjemne dla obu stron! Zadowoleni małżonkowie będą zadowolonymi rodzicami. Szczęście rodziców jest wyczuwalne dla dziecka, przez co również dziecko dostaje sygnał, że w tej rodzinie można bezpiecznie wzrastać i rozwijać się. To, co młodzi rodzice mogą dać najcenniejszego swoim dzieciom, to swoje szczęśliwe małżeństwo.